มันคือลูกอัมพวา หรือมะเปรียง เป็นผลไม้พื้นบ้าน
คนที่เคยกินบอกว่ารสชาดเหมือนชมพู่มะหมี่ยว
ต้นอัมพวา หรือต้นมะเปรียง นี้เป็นพืชที่หายาก
บางต้นมีอายุกว่าร้อยปีเป็นพืชดอกที่ออกตามต้น
ดอก จะอยู่รวมกันเป็นกระจุก ก้านดอกมีเกล็ดสีน้ำตาลหุ้มอยู่
ดอกมีสีเหลือง ขาวแซมม่วงเล็กน้อย
ผลมีรูปร่างแบน คล้ายมะม่วง แต่มีรอยหยักไม่น่าดู
ผลอ่อนมีสีน้ำตาลแกมเขียวเมื่อเจริญขึ้นมีสีเหลือง
ผลดิบมีรสคล้ายมะม่วงดิบ เมื่อผ่ากลางจะมีลักษณะเมล็ดคล้ายมะม่วง
ผลสุกขนาด ใหญ่ประมาณ ๒๐๐ กรัม มีสีเหลือง
และเมล็ดสีน้ำตาล เมื่อออกผลแล้วนาน ๒ - ๓ เดือนจึงสุก
เดิมเรียกว่าต้นมะเปรียง เป็นไม้ถิ่นของประเทศมาเลเซียและภาคใต้ของไทย
เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง เจริญเติบโตได้ดีบริเวณชายน้ำ
ใบมีสีเขียวอ่อนลักษณะยาวโค้ง ปลายใบมน ออกดอกเป็นช่อสีขาวตามลำต้น
และจะพัฒนากลายเป็นผลในช่วงเดือนมิถุนายนถึงสิงหาคมของทุกปี
ผลมีรสชาติหวานอมเปรี้ยว
ชาวภาคใต้เรียกผล"ลูกคางคก" ตามลักษณะของผลที่มีผิวสีเทาปนเขียวและขรุขระ
เมื่อร้อยกว่าปีก่อน มีผู้นำเมล็ดพันธุ์มาปลูกที่อำเภออัมพวา
ชาวบ้านที่นี่เห็นเป็นไม้แปลกและที่อื่นในละแวกใกล้เคียงไม่มี
จึงเรียกว่าต้นอัมพวา ตั้งแต่นั้นมา
ต้นไม้ต้นนี้ โดยเฉพาะชาวอัมพวา ที่จังหวัดสมุทรสงคราม เรียกกันว่า"ต้นอัมพวา"
และเชื่อว่าเป็นไม้ประจำถิ่นของอำเภออัมพวา มานับร้อยๆ ปีแล้ว
ปัจจุบัน ในพื้นที่ดังกล่าวพบเห็นต้นชนิดนี้อยู่ไม่ถึง 10 ต้น ทำให้ไม่ค่อยมีผู้ใดรู้จัก
